In het hedendaags muziekwereldje heeft Vintage Trouble zich kunnen onderscheiden door hun muzikale aanpak, een mix van soul, blues en R&B overgoten met echte rock and roll. Hun debuutalbum “The Bomb Shelter Sessions” (2011) bevat al deze stijlen, invloeden van Led Zeppelin, Otis Redding en Chuck Berry, een combinatie die live nog sterker uit de verf komt. Daar is zeker zanger Ty Taylor verantwoordelijk voor, met zijn James Brown achtige dansbewegingen en zijn stem die zowel een stevige rocker als een tedere soulballad aankan is hij de ideale frontman. Gitarist Nalle Colt, bassist Rick Bario Dill en drummer Richard Danielson vervolledigen de band.

Door in het voorprogramma van grote namen te spelen o.a. Bon Jovi, The Who, The Rolling Stones en AC/DC krijgt de groep zowel in thuisland Amerika als in Europa naambekendheid. In 2015 komt hun tweede volwaardig album uit “1. Hopeful Rd.” geproducet door Don Was, wederom een sterk album met de bekende ingrediënten van scheurende rock and roll tot ingetogen soul. Wederom worden er enorm veel live shows gegeven en alhoewel de bands fan basis gestadig groeit blijft de grote doorbraak uit. In 2017 besluit men nieuwe nummers te gaan schrijven op de Kaaimaneilanden, met producer Jeeve (Bruno Mars, Santana) achter de knoppen. De nummers worden niet ‘live’ op genomen zoals op de vorige albums, maar men experimenteert door elk instrument apart op te nemen met toevoeging van de moderne technologie. Het resulteert in een meer modern pop en R&B-geluid heel ‘clean’ opgenomen, iets waar sommige fans van de eerste albums het zeker moeilijk zullen bij hebben. Een gedurfde verandering die onder de vorm van een EP “Chapter II EP I” met daarop vijf nieuwe nummers in 2018 uitkomt. Of deze nieuwe muzikale koers invloed heeft op hun toch gereputeerde live shows konden we in de Casino te Sint-Niklaas gaan bekijken.

Aftrappen deed men verassend met het rustige “Nobody Told Me” van het debuutalbum waarna men al snel een paar versnellingen hoger schakelde met “Knock Me Out”, een nummer waarbij frontman Ty Taylor zijn James Brown moves kon demonstreren. “We came to party with you, with all of you”, en ja hoor hij betrekt de volledige zaal bij het optreden. Bij vrijwel elk nummer zorgt hij voor wat entertainment hij stormt naar het midden van de zaal of naar het balkon, danst met de vrouwelijke schoonheden en surft even terug naar het podium. Op gebied van entertainment zat het wel snor.

Muzikaal probeert men de nieuwe nummers een plaats te geven in hun setlist dat lukt aardig omdat men uit de overige albums ook voor de meer ‘commerciële’ nummers kiest. Nummers als “Another Man’s Words” en “Doin’ What You Were Doin’” kan je lekker mee neuriën maar halen wel de pit uit het optreden. Nieuwe nummers zoals “Do Me Right” en “Can’t Stop Rollin’” zijn zeker niet slecht maar zijn ook niet van het gehalte om de populariteit van de band omhoog te halen. Het tempo gaat de hoogte in bij “Run Like The River” en “Run Outta You” beiden opgesmukt met knap gitaarspel van gitarist Nalle Colt. Het publiek vond het allemaal wel leuk, een optreden waarbij de artiest zich bereikbaar opstelt voor de fans en waarbij deze zich amuseren met het dansen en meezingen van de nummers. “Strike Your Light” is een onmisbaar nummer in de setlist van Vintage Trouble, vol energie en pit staat het in schril contrast met het nieuwer werk, een afsluiter van formaat.

Een toegift zit er ook nog in, al is het maar één nummer, “Blues Hand Me Down”, met een knappe openingsriff krijgen we nog wat stevige blues rock voorgeschoteld. Vintage Trouble weet zijn muziek wel te verkopen, veel entertainment voor het publiek, muzikaal zullen ze echter moeten opletten dat ze geen ‘popgroepje’ worden, wat meer rock and roll grit volgende keer aub.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers